ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

Legally Blonde Quote

ลีกัลลีบรอนด์ มีบทพูดของเอล น่าสนใจอยู่ช่วงท้าย ดังนี้

มีร้านทำผมในเบเวอร์ลีฮิลล์ส เป็นร้านที่เพ้อฝันและสวยงาม มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะนัดทำผมได้ ยกเว้นคุณคือจูเลีย โรเบิร์ทส์ หรือนักแสดงจาก “เฟรนด์ส”

คุณลืมไปได้เลย แต่วันหนึ่งพวกเขาก็โทรมาหาฉัน เขาให้โอกาส ดังนั้นฉันเลยได้รับโอกาสที่จะนั่งในเก้าอี้อันงดงามยิ่งใหญ่ ฉันตื่นเต้นมาก แล้วคนทำสีผมก็ให้สีแบบบราสซี บริดจิทท์ แทนที่จะเป็นฮาร์โลว์ ฮันนี คนสระผมใช้สไปรัลเพิร์มโซลูชันแทนที่จะเป็นคัลเลอร์อินเทนซีฟมอยเจอร์ไรซิงแชมพู

แล้วสไตลิสต์ ก็ทำผมบ็อบเรียบ บอกได้เลยว่ามันผิด มันไม่ใช่สไตล์ของฉันโดยสิ้นเชิง

ตอนแรกฉันโกรธ แล้วฉันก็ตระหนักว่าความโกรธนั้นผิดเรื่องโดยสิ้นเชิง มันไม่ใช่ความผิดของร้านทำผม ฉันนั่งอยู่ที่นั่นและเป็นพยานถึงความอยุติธรรมที่เกิดขึ้น และยอมปล่อยให้มันเกิดขึ้น

ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในกระบวนการ ฉันลืมที่จะใช้เสียง ฉันลืมที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง

แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว เสียงที่ซื่อสัตย์ของคนหนึ่งคนจะดังกว่าเสียงของกลุ่มชน ฉันรู้ว่าถ้าเราไม่ยอมใช้เสียงของเรา หรือยอมให้คนที่ใช้เสียงแทนเราเมินการใช้เสียง ประเทศนี้...ประเทศนี้จะมีทรงผมแย่ ๆ

ดังนั้นจงพูดออกมา อเมริกา พูดออกมา พูดเพื่อบ้านเกิดของผู้กล้า พูดเพื่อแดนแห่งของแถมฟรีเมื่อซื้อของ พูดออกมา อเมริกา พูดออกมา

และจำไว้ว่า  คุณงดงาม

- เอลล์ วูด

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

9/11

เมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 มีเหตุการณ์ใหญ่สะเทือนโลกและคงไม่มีวันลืมเลือน เมื่อกลุ่มผู้ก่อการร้ายจี้เครื่องบินสี่ลำ บังคับให้สองลำบินชนตึกแฝดเวิรล์เทรดเซ็นเตอร์ในนครนิวยอร์ก อีกลำบินชนอาคารเพนตากอน (ที่ทำการกระทรวงกลาโหมสหรัฐอเมริกา) ในเวอร์จิเนีย ส่วนลำที่สี่ตกในรัฐเพนซิลเวนีย (คาดการว่าเป้าหมายคืออาคารรัฐสภาสหรัฐในวอชิงตันดีซี) เหตุการณ์นั้นทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 3,000 คน เรียกสั้น ๆ ว่า 9/11 (เดือนเก้าวันที่สิบเอ็ด) และหลังจากนั้นโลกก็ไม่เหมือนเดิม

ภูเขาคืออะไร

จากหนังสือ "มนุษย์ต่างดาว ถวัลย์ ดัชนี" สมัยถวัลย์ ดัชนียังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยศิลปากร อาจารย์ศิลป์ พีระศรีนำลูกศิษย์จำนวนหนึ่งไปเรียนรู้ศิลปะที่จังหวัดเพชรบุรี

โยนีของอิการาชิ

เมกุมิ อิการาชิ ศิลปินสาวชาวญี่ปุ่นวัย 42 ทำงานภายใต้นามแฝงว่า โรกุเดะนาชิโกะ แปลเป็นภาษาไทยแบบไม่ถูกต้องนักน่าจะเป็น ลูกไม่มีพ่อ หรือ เด็กไม่มีคนสนใจ อะไรทำนองนั้น